نقد و بررسی تخصصی امام خمینی و رسانه های گروهی (مبانی فقهی و حقوقی)
قیمت50000
کتاب امام خمینی و رسانه های گروهی
معرفی کتاب
این کتاب در 3 بخش تدوین گردیده است:1)رسانه ها در عرصه فرهنگی 2)رسانه ها در عرصه سیاست 3)رسانه ها و پر کردن اوقات فراغت در این نوشتار سعی بر آن است که بر طبق اصول وسنتهای پذیرفته فقهی و تنها از این منظر به موضوعات نگریسته شود.
نویسنده در این اثر با توجه به محدودیت های زمانی و حجمی از ورود به مختصات هر یک از رسانه ها خودداری کرده است و تنها به ذکر پاره ای از مشترکات که بحث در آنها جنبه ی عمومی داشته، و همه رسانه ها را در برگیرد، اکتفا کرده و مطالب کتاب را با توجه به کارکردهای عام رسانه های گروهی، در سه بخش تنظیم کرده است. عنوان بخش نخست «رسانه ها در عرصه فرهنگی (حدود آزادی های فرهنگی)» است. اگر فرهنگ به گونه ای تعریف شود که آداب و رسوم، تمدن و ارزش های گوناگون یک اجتماع را در برگیرد، هر گونه فعالیتی که از سوی رسانه های همگانی در جهت تبیین و تحلیل زوایای متفاوت این موضوعات صورت گیرد، در کارنامه خدمات فرهنگی رسانه ها ثبت می گردد. فعالیت های رسانه ای در عرصه فرهنگ، مانند هر فعالیتی که در هر عرصه صورت می گیرد، به وسیله ی بایدها و نبایدهایی محدود می گردند. این بایدها و نبایدهای فرهنگی موضوع این بخش از کتاب است. نبایدهایی که در این بخش مورد بررسی قرار گرفته اند عبارت از اضلال(گمراه سازی)، توهین به مقدسات، افشای اسرار محرمانه، انکار ضروری دین، انتشار مطالب، عکس ها و فیلم های خلاف عفت و اخلاق عمومی(اشاعه فحشا) و توهین به اشخاص حقیقی و هتک حرمت افراد محترم است.
بخش دوم کتاب رسانه ها را در عرصه سیاست مطالعه می کند. نویسنده در این بخش سخنان و نظریات امام(س) درباره ی نظارت، خودداری از همراهی با جریانات ناسالم و سیاست های غیر عادلانه، اطلاع رسانی و انتشار اخبار، خودداری رسانه ها از نشر اکاذیب، رسانه های گروهی و حفظ نظام، رسانه های گروهی و وحدت ملی و رسانه ها و هدایت امواج تبلیغاتی به منظور اغوا و فریب مخاطبین را گردآوری کرده است. در قسمتی از این بخش می خوانیم: «از جمله مباحثی که بعضی از فقها و از جمله امام خمینی(س) در ذیل مسأله دروغ بدان پرداخته اند، مختص نبودن کذب به مقوله لفظ و گفتار و امکان توسعه آن به سایر ابزار تعامل فکری و تفهیم و تفهم است. امام بر اساس همین مبنا مطالب کذب و بی اساس مندرج در روزنامه ها و مجلات زمان طاغوت را مشمول عنوان کذب شمرده و می گوید: کذب به معنی مصدری(دروغ گفتن) در نظر عرف، عبارت است از خبر دادن مخالف واقع؛ و خبر دادن منحصر به لفظ و گفتار نیست بلکه نوشته و اشاره را نیز در بر می گیرد. چنانکه مطالب مندرج در نشریات، مجلات و روزنامه ها نیز از همین باب کذب شمرده می شوند»
عنوان بخش سوم و پایانی از این کتاب «رسانه ها و پر کردن اوقات فراغت» است. در این فصل دیدگاه های اسلام در باب سرگرمی آورده شده و روایات و احادیثی از پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین(ع) گردآوری شده است.
قیمت50000
کتاب امام خمینی و رسانه های گروهی
معرفی کتاب
این کتاب در 3 بخش تدوین گردیده است:1)رسانه ها در عرصه فرهنگی 2)رسانه ها در عرصه سیاست 3)رسانه ها و پر کردن اوقات فراغت در این نوشتار سعی بر آن است که بر طبق اصول وسنتهای پذیرفته فقهی و تنها از این منظر به موضوعات نگریسته شود.
نویسنده در این اثر با توجه به محدودیت های زمانی و حجمی از ورود به مختصات هر یک از رسانه ها خودداری کرده است و تنها به ذکر پاره ای از مشترکات که بحث در آنها جنبه ی عمومی داشته، و همه رسانه ها را در برگیرد، اکتفا کرده و مطالب کتاب را با توجه به کارکردهای عام رسانه های گروهی، در سه بخش تنظیم کرده است. عنوان بخش نخست «رسانه ها در عرصه فرهنگی (حدود آزادی های فرهنگی)» است. اگر فرهنگ به گونه ای تعریف شود که آداب و رسوم، تمدن و ارزش های گوناگون یک اجتماع را در برگیرد، هر گونه فعالیتی که از سوی رسانه های همگانی در جهت تبیین و تحلیل زوایای متفاوت این موضوعات صورت گیرد، در کارنامه خدمات فرهنگی رسانه ها ثبت می گردد. فعالیت های رسانه ای در عرصه فرهنگ، مانند هر فعالیتی که در هر عرصه صورت می گیرد، به وسیله ی بایدها و نبایدهایی محدود می گردند. این بایدها و نبایدهای فرهنگی موضوع این بخش از کتاب است. نبایدهایی که در این بخش مورد بررسی قرار گرفته اند عبارت از اضلال(گمراه سازی)، توهین به مقدسات، افشای اسرار محرمانه، انکار ضروری دین، انتشار مطالب، عکس ها و فیلم های خلاف عفت و اخلاق عمومی(اشاعه فحشا) و توهین به اشخاص حقیقی و هتک حرمت افراد محترم است.
بخش دوم کتاب رسانه ها را در عرصه سیاست مطالعه می کند. نویسنده در این بخش سخنان و نظریات امام(س) درباره ی نظارت، خودداری از همراهی با جریانات ناسالم و سیاست های غیر عادلانه، اطلاع رسانی و انتشار اخبار، خودداری رسانه ها از نشر اکاذیب، رسانه های گروهی و حفظ نظام، رسانه های گروهی و وحدت ملی و رسانه ها و هدایت امواج تبلیغاتی به منظور اغوا و فریب مخاطبین را گردآوری کرده است. در قسمتی از این بخش می خوانیم: «از جمله مباحثی که بعضی از فقها و از جمله امام خمینی(س) در ذیل مسأله دروغ بدان پرداخته اند، مختص نبودن کذب به مقوله لفظ و گفتار و امکان توسعه آن به سایر ابزار تعامل فکری و تفهیم و تفهم است. امام بر اساس همین مبنا مطالب کذب و بی اساس مندرج در روزنامه ها و مجلات زمان طاغوت را مشمول عنوان کذب شمرده و می گوید: کذب به معنی مصدری(دروغ گفتن) در نظر عرف، عبارت است از خبر دادن مخالف واقع؛ و خبر دادن منحصر به لفظ و گفتار نیست بلکه نوشته و اشاره را نیز در بر می گیرد. چنانکه مطالب مندرج در نشریات، مجلات و روزنامه ها نیز از همین باب کذب شمرده می شوند»
عنوان بخش سوم و پایانی از این کتاب «رسانه ها و پر کردن اوقات فراغت» است. در این فصل دیدگاه های اسلام در باب سرگرمی آورده شده و روایات و احادیثی از پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین(ع) گردآوری شده است.
