شخصیت و شخصیت پردازی در داستان معاصر

نگارنده در این تحقیق، با انتخاب ده نویسنده معاصر، عناصر داستانی آثار هر یک را از منظر ادبی و از بعد اجتماعی بررسی و ارزیابی نموده است .وی به همین منظور، وضعیت سیاسی، فرهنگی و اجتماعی ایران از سال 1300تا 1357 را به پنج دوره تقسیم می‌کند و براساس وضعیت حاکم در هر دوره، مباحث خود را به میان می‌کشد .این دوره‌ها عبارت‌اند از” :دوره اول 1305 : “1285، “دوره دوم 1320 : “1305، “دوره سوم 1332 : “1320، “دوره چهارم 1342 : “1332و “دوره پنجم 1357 : .”1342بحث آغازین کتاب، درباره وضعیت سیاسی و اجتماعی حاکم در هر یک از دوره‌های یاد شده است .نگارنده سپس وضعیت داستان‌سرایی ایران را از روزگاران کهن تا دوره معاصر به اجمال بررسی می‌کند .وی در این بخش یادآور می‌شود که نویسندگان ایرانی تا سال 1300، به دنبال پیروی از واقعیت نبوده‌اند، بلکه قصد داشتند از واقعیت فاصله بگیرند و صورت‌هایی مثالی بیافرینند .بخش دیگر، مبحث پیرامونی کتاب است که در آن از داستان و شخصیت‌پردازی در داستان گفت و گو می‌شود .معرفی اجمالی نویسندگان برگزیده در تحقیق در بخش دیگر صورت می‌گیرد که عبارت‌اند از :محمدعلی جمال‌زاده، صادق هدایت، صادق چوبک، سیمین دانشور، ابراهیم گلستان، جلال آل‌احمد، احمد محمود، بهرام صادقی، هوشنگ گلشیری و محمود دولت‌آبادی .در بخش اصلی کتاب که به بررسی شخصیت و شخصیت‌پردازی در آثار نویسندگان یاد شده، اختصاص یافته به این مختصات توجه گردیده است :نمای کلی شخصیت‌ها، خصوصیات اجتماعی شخصیت‌ها، زنان، کودکان، مردان، شیوه‌های شخصیت‌پردازی، قیافه ظاهری، گفت و گو، خصوصیات اخلاقی و روانی و مانند آن . در بخش انتهایی کتاب، ویژگی و محتوای کلی آثار نویسندگان طی پنج دوره مذکور بررسی می‌شود .